Vandaag hadden we nog een tof werkje om ons werfleven af te ronden. We mochten in de laatste binnenkamer de voegen schilderen met verf. Het leek ons eerst een bizar werkje (voegen schilderen??), maar het resultaat vonden we echt mooi!

We hebben de materniteit dus niet kunnen afwerken en inwijden zoals oorspronkelijk verwacht, maar toch zijn we fier op onszelf met wat we tot nu toe samen met de locals verwezenlijkt hebben. We trokken foto's en maakten een filmpje om de vorderingen in vergelijking met begin juli te vergelijken. We zagen dat het goed was...

Normaal gezien zijn er nog 2 werkweken nodig om het volledig af te werken. Het materiaal dat nog nodig is, is reeds door ons aangekocht. 3 mensen van daar (architect John, werfleider Jean-Pierre en Claudine) zullen de werf nu zonder ons opvolgen en houden ons op de hoogte van de laatste ontwikkelingen.

Onder de middag gingen we voor de laatste keer eten in het klooster. Wat hebben we hier telkens ons buikje rond gegeten! Bedankt gastvrije zusters!

Daarna gingen we terug naar de werf voor het afscheidsfeestje. Elke Rwandese werknemer kreeg z'n geld voor de voorbije week en kreeg van ons nog een verrassing: een flesje frisdrank, een sandwich en een banaan. We deelden ook spulletjes van onszelf uit: hoedjes, petjes, werkmateriaal (zoals hamers, meters en werkhandschoenen), kledij en balpennen. De kindjes maakten we blij met ballonnen en voetballen. Heerlijk om mensen met zo iets kleins zo gelukkig te maken! Ze waren dan ook heel dankbaar. We maakten nog een groepsfoto van iedereen die op de werf een handje toegestoken had en verlieten voor de laatste keer ‘de chantier' met de mini-bus.

De muzungu's (= blanken) zullen de millabulu's (= zwarten) missen en vice versa!!!

Het busje reed niet rechtstreeks naar huis, maar we stopten na een tijdje bij de grootmoeder van Claudine. Een kranige vrouw van 104 jaar die in een half uurtje 2 blonde Leffes dronk. (‘tja, want van water roest je' : haar eigen woorden)

Aan haar huis grensde een stalletje met enkele huisdieren en het graf van haar zoon. Een typisch, gezellig huisje waar de vele kindjes uit de buurt altijd welkom waren. Mooi om te zien!

's Avonds werd er voor de laatste keer centjes gewisseld, naar de mani-pedicure gegaan en souvenirs gekocht in Butare-city. Ons laatste avondmaal in ons gasthuis was een bbq. Goed geprobeerd, maar velen snakken toch naar een echt goed biefstukske van bij ons.

De avond zette al duidelijk de toon voor het afscheid van morgen. We voelden allen dat het einde nu echt wel nabij is en deelden onze kledij uit aan de Charlotte, Leance, Bosco, Pieter en Venist (mensen die er steeds voor ons waren in het huis) en we vulden een koffer voor Soeur Solange die zij dan kan uitdelen aan de mensen van Sovu.

Velen kropen vrij vroeg voor de laatste keer onder hun muskietennet. (vooral de andere 5 gorilla-trekkers, want die moeten eveneens om half 3 op)

Miréwé (goedenavond) België